فرامرز تمنا رییس مرکز مطالعات استراتژیک وزارت امور خارجه امروز (5 سرطان) طی محفلی در کابل در اینباره اظهار داشت که روند صلح افغانستان با ابهامات زیادی روبروست.
آقای تمنا تصریح نمود که در مساله صلح افغانستان، تا هنوز میان نخبگان فکری و اجرایی کشور روی مسایلی مانند چگونگی و میکانیزم های صلح توافق نظر صورت نگرفته است.
به گفته وی؛ دوگانگی برداشت از مفهوم صلح میان جریان های درگیر( دولت و طالبان) عامل دیگری است که روند صلح را مبهم تر ساخته است.
رییس مرکز مطالعات استراتژیک وزارت خارجه افزود: ” صلح از نظر دولت تسلیم شدن طالبان و خلع سلاح آنان می باشد؛ در حالی که صلح از نظر طالبان سهیم شدن و مشارکت در بدنه قدرت است”.
وی عدم موجودیت یک نهاد ثالت و میانجی در روند صلح افغانستان را چالش دیگری فراروی گفتگوهای صلح می داند.
به باور این آگاه سیاسی؛ در روند صلح افغانستان، دولت هم خود خواهان صلح، هم طرف جنگ و هم میانجی می باشد که این مساله برای مخالفین قابل قبول نمی تواند باشد.
آقای تمنا از پروسه بودن صلح نیز به شدت انتقاد نموده و بیان داشت که وقتی دولت، صلح را به عنوان یک پروسه می نگرد هزینه، زمان و اهداف آن مشخص نیست و باید نگاه پروسه ای خود را به نگاه پروژه ای تغییر داده و برای آن زمان، هزینه و اهداف معین را مد نظر گیرد.
وی تاکید نمود که صلح افغانستان ابعاد داخلی، منطقه ای و خارجی داشته؛ در حالی که شورای عالی صلح صلاحیت مذاکرات در سطح منطقه ای و جهانی را ندارد.
این مسوول در وزارت خارجه به ضرورت تغییرات در ساختار شورای عالی صلح اشاره نموده و افزود که بهتر است اشخاصی در شورای عالی صلح باشند که با پشتوانه معرفتی صلح آشنا بوده و در این راستا مهارت کامل داشته باشند.
به باور وی؛ به دلیل این که صلح ابعاد مختلف جامعه شناختی، اجتماعی و روانی دارد؛ بهتر است که در راس شورای عالی صلح یک شخص پشتون تبار گماشته شود.
آقای تمنا همچنین اظهار داشت که با وجود این که سایر کشورها تجارب خوبی از چگونگی تامین صلح پایدار بعد از جنگ های طولانی دارند؛ اما افغانستان کم تر از این تجارب استفاده نموده است.
این در حالی است که کارکرد و دستاوردهای شورای عالی صلح بارها از سوی جریان های مختلف مورد نقد قرار گرفته و فعالیت های آنان در راستای تامین صلح پایدار در کشور غیرموثر خوانده شده است.