آمریکا یکبار دیگر نشان داد که دولت پاکستان حساب جداگانه ای نزد مقامات کاخ سفید دارند که افغانستان یک دهم آن ارزش و اعتبار ندارد.
مویّد این مطلب اظهارات محترم گل مقصود ثابت معاون گمرکات وزارت مالیه افغانستان است که اعلام کرد: آمریکاییها و نیروهای ایساف حق عبور کامیون های خود از مرزهای افغانستان را نمی دهند، در حالیکه این حق عبور را پیشاپیش تقدیم دولت پاکستان می نمایند.
محترم ثابت در این باره اظهار داشت: زمانی که یک کامیون نیروهای آیساف از مرز عبور می کند و وارد گمرک افغانستان می شود، به آنها یک فرم می دهیم که این فرم باید پس از طی مراحل قانونی به ما ارائه شود اما حدود هفتاد هزار فرم (در قبال عبور هفتاد هزار کامیون نیروهای خارجی) هنوز به ما مسترد نشده است.
یعنی هفتاد هزار کامیون تدارکات نیروهای خارجی حق الزحمه ورود به افغانستان را پرداخت نکرده اند و مقامات غربی هیچ تمایلی نیز برای گفتگو با مقامات افغانستان در این رابطه ندارند.
نکته جالب تر اینکه وزارت مالیه پای خود را بیشتر از گلیمش دراز کرده و مدعی شده به علت این تعویق در پرداخت، قصد دارد تا 24 ماه اسد آیساف را مبلغ هفتاد میلیون دالر جریمه نقدی نماید. که کسی نیست به این بزرگوار بگوید اگر شما توان داشتید، نمی گذاشتید هفتاد هزار کامیون بدون ارائه فرمه وارد کشور شوند، حالا می خواهید خارجی ها را جریمه کنید!؟
بگذارید پاکستانیها چنین ادعاهایی کنند که توان ارائه این مطالب را دارند. دقیقا سال گذشته بود که پاکستان برای عبور هر کامیون ناتو از خاک کشورش درخواست پنج هزار دالر کرد، در حالیکه تا پیش از آن ناتو برای عبور هر کامیون 250 دالر به پاکستان می‌پرداخت.
یعنی دولت پاکستان توانست با بستن چند روزه گذرگاه خیبر، حق عبور مرزهای خود را بیست برابر افزایش دهد که در نهایت نیز مقامات آمریکا تحت فشار مجبور به باج دهی به اسلام آباد شدند تا یکبار دیگر گذرگاه برای عبور کامیونهای تدارکاتی ناتو باز شود.
اینجا است که تفاوت و دوگانگی برخورد کاخ سفید با دو کشور پاکستان و افغانستان مشخص می شود. جبروت و سیاست مقامات اسلام آباد باعث می گردد تا هر خواسته ای داشته باشند، خارجی ها نه نگویند. اما سرافکندگی و بی سیاستی مقامات افغانستان سبب گردیده تا هیچ کس به حرف و خواسته آنها، هیچ ارزش و احترامی قائل نشود.
هرچند این برخورد دوگانه فقط مربوط به این موضوع نیست. پاکستان در صدها مورد نور چشمی کاخ سفید محسوب می شود و مقامات آمریکا حاضرند در قبال خوش خدمتی پاکستانیها هزینه های قابل توجهی صرف نمایند، اما آنقدر فساد و دله دزدی در کشور ما رواج دارد که هیچ کشوری، حسابی برای افغانستان باز نمی کنند چرا رسد به آمریکا که خود را آقای جهان می داند.