فرستاده ویژه آمریکا در امور افغانستان و پاکستان جیمز دابینز گفته است که افغانستان در حال حاضر درگیر جنگ داخلی است. آقای دابینز گفته است که در حال حاضر در افغانستان جنگ داخلی جریان دارد، پس پرسش اصلی این است که آیا این جنگ داخلی تشدید می یابد یا خیر؟ به نظرم این تصور بیش از حد خوشبینانه خواهد بود که گویا مذاکرات صلح سبب آوردن صلح پیش از پایان سال 2014 می شود. وی درمورد دفتر طالبان در قطر که به بن بست کشیده شده است گفته است که طالبان با مسدود شدن دفترشان تا حدی احساس اهانت می کنند و در نتیجه تمایلی به انجام مذاکرات صلح که درمورد آن توافق صورت گرفته بود، نشان نمی دهند. سخنگوی رییس جمهور کرزی با رد سخنان آقای دابینز تاکید نموده است که اگر افغانستان واقعا درگیر جنگ داخلی است، پس آمریکا طی بیش از ده سال گذشته در افغانستان سرگرم جنگ با تروریسم نبوده است بلکه در جنگ داخلی افغانستان سهم داشته و حضور این کشور سبب تشدید جنگ داخلی در افغانستان گردیده است. چرا پس از 12 سال پس از حمله آمریکا برای سرنگونی طالبان، جیمز دابینز این گروه را جنگجویان داخلی می داند؟
آقای داوود کلکانی عضو مجلس نمایندگان در پاسخ به اینکه آمریکا طی 12 سال مصروف جنگ با تروریسم بوده است یا جنگ داخلی افغانستان؟ گفت: متاسفانه موضع گیری فعلی نماینده آمریکا غیر واقع بینانه است. همگان می دانند که افغانستان نه در یک جنگ داخلی بلکه در یک جنگ بین المللی قرار دارد. به این معنا که در جنگ مربوط به کشور ما چچنی ها، ازبک ها، پاکستانی ها و اعراب حضور دارند. اتباع خارجی هر روز در افغانستان کشته می شوند.از سویی هم جامعه جهانی با عضویت چندین کشور در افغانستان حضور دارد. بنابراین افغانستان مبتلا به یک جنگ جهانی است که طرفین آن مردم کشور ما نیستند.
وی در پاسخ به اینکه هدف آقای دابینز از این صحبت ها چیست؟ بیان داشت: موضع گیری های دولت افغانستان و آمریکا مقطعی و عکس العملی است. این حرکات و سیاست های مقطعی جهت تحقق برخی اهداف صورت می گیرد. یازدهم سپتامبر، وقتی آمریکا مورد حمله قرار گرفت، طالبان در افغانستان قدرت داشتند. القاعده زیر چتر طالبان و با همکاری این گروه به آمریکا حمله نمود. جنگ طالبان، بخش کوچکی از جنگ افغانستان است. ما طالبان را نه یک جریان سیاسی بلکه یک حلقه مزدور برای آی اس آی پاکستان می دانیم. بنابراین جنگ ما یک جنگ استخباراتی است که از کشورهای همسایه بر افغانستان تحمیل می شود.
این عضو مجلس نمایندگان در پاسخ به اینکه آیا دولت افغانستان هم در صحبت هایی که آقای دابینز مطرح نموده است، نقش داشته است؟ گفت: دولت افغانستان یک روز طالبان را برادر و روز دیگر دشمن افغانستان می داند و با سیاست های مقطعی در روابط خارجی راه را گم کرده است. این موضوع باعث می شود دولت هایی که در کشور ما حضور نظامی داشته و جهت مبارزه با تروریسم وارد کشور شده اند نیز دچار یک نوع سردرگمی شوند. کشورهای خارجی در واکنش به سیاست های متناقض دولت افغانستان، چنین عکس العمل هایی را نشان می دهند تا دولت افغانستان را در صحبت های خود محکوم بسازند. دولت افغانستان در معاهده استراتژیک امنیتی تعلل نموده است و شاید این مقام آمریکایی با این صحبت های خود به دنبال وارد نمودن فشار به افغانستان جهت امضای این توافقنامه است.
وی افزود: طالبان یک جریان یا حزب سیاسی مطرح نیستند. این گروه توسط آی اس آی پاکستان ایجاد و وارد افغانستان شده است. در عصر فعلی آی اس آی یکی از پیروان سی آی ای در منطقه محسوب می شود. بنابراین طالبان یکی از پروژه های آی اس آی در تبانی با سی آی ای جهت تحقق برخی اهداف هستند. افرادی که ایجاد کننده طالبان و تروریست ها هستند، خودشان فعلا در گروی جنجال ها و مشکلات این گروه هستند و تلفات ناشی از این گروه ها در پاکستان به مراتب بیش از تلفات افغانستان است. بنابراین پاکستان مار در آستین پرورش داده است.
آقای کلکانی در خاتمه در پاسخ به اینکه آیا باید از همه دستاوردها دست شست و منتظر ماند که آمریکا طالبان را مجددا وارد میدان بازی افغانستان بسازند؟ گفت: اگر جنگ افغانستان یک جنگ داخلی است، آمریکا و ناتو به چه دلیل وارد این جنگ شده اند؟ در کنار این مساله ورود این گروه به کشور ما جهت مبارزه با تروریسم، ایجاد صلح، بازسازی و انکشاف کشور و حکومتداری خوب بوده است اما حتی یکی از این موارد، تحقق نیافته است. کشور ما طی 12 سال دستاوردهای بسیار خوبی را برای خود، منطقه و جهان داشته است. آمریکا از ابزار مختلفی استفاده می کند تا اهداف خود را بدست آورد. صحبت های دابینز یک حرکت عکس العملی برای امضای معاهده استراتژیک امنیتی با آمریکا بوده است.