او از کلیدی ترین اعضای این گروه است که در سال ۲۰۰۱ میلادی، خبر کشته شدن او، در بمباران جنگنده‌های امریکایی در شرق افغانستان، پخش شد.
اکنون به جنگجویان طالب، آموزش‌های نظامی می‌دهد.
در بیست و هشتم دسامبر سال ۲۰۰۱ میلادی، زمانی که افراد گروه طالبان، در تلاش بودند تا خودشان را از تیررس نیروهای امریکایی نجات داده و به پاکستان فرار کنند، گفت‌وگویی از قاری احمدالله رییس استخبارات رژیم طالبان در نشریۀ کریستین ساینس مانیتور پخش شد.
او در بخشی از این گفت‌وگو تأکید کرده بود که "ما از شهرهای بزرگ و ولایت‌ها، به خاطری بیرون شدیم که ادامۀ بمباران امریکایی‌ها، سبب تلفات غیرنظامیان و جنگجویان ما شده بود."
قاری احمدالله گفته است که "ما این عقب‌گرد را، تکتیکی انجام دادیم و همین که دوباره سازمان بیابیم، به نبرد چریکی خود در برابر دشمنان ما، ادامه خواهیم داد."
این گفت‌وگو که در نزدیکی مرز پاکستان با افغانستان صورت گرفته بود، از سوی لطف‌الله مشعل که اکنون یکی از سخنگویان ریاست امنیت ملی است، برای این نشریه تهیه شده بود.
شگفتی آور است که قاری احمدالله در آن دم، حتا از برنامه‌های بعدی‌اش و این‌که چه زمانی به افغانستان برخواهد گشت، نیز یاد کرده بود.
همان بود که پس از چند روز ، خبر کشته شدن قاری احمدالله و پانزده تن دیگر در یک حملۀ جنگنده‌های امریکایی، در ولایت غزنی، پخش شد.
چنانکه در سال ۲۰۱۲ میلادی هم در کتابی که از سوی یک عضو "سیا" زیر نام "هنرهای اطلاعاتی" نگاشته شد، در این باره آمده است.
بربنیاد این کتاب، "قاری احمدالله تلاش کرد تا از این رویداد، جان به سلامت ببرد و فرار کند؛ اما ویدیویی که توسط یکی از هواپیماها ثبت شده است، نشان می‌دهد که احمدالله از خانه فرار می‌کند و سپس از سوی هواپیما، هدف قرار می‌گیرد و ناپدید می‌شود."
با اینحال در گزارش مجلۀ "هارپر" که از سوی مجیب مشعل خبرنگار افغان تهیه شده است، چیز دیگری ثابت می‌شود.
در این گزارش، از زبان برادر قاری احمدالله که مولوی نعیم نام دارد، گفته می‌شود که برادر او هنوز زنده است.
در حالی که حتا در پایگاه‌های انترنتی وابسته به طالبان نیز، همواره از کشته شدن این عضو کلیدی گروه شان یاد کرده اند.
در گزارش مجلۀ هارپر از زبان برادر قاری احمدالله نگاشته شده است که "در اکتوبر سال ۲۰۰۱، بود که برای آخرین بار، احمدالله به خانه آمد، من برایش با بسیار تندی گفتم که تو با مردم خرابی یک‌جا شده‌ای و آنان سبب بربادی تو خواهند شد؛ اما احمدالله به من و مادرم اطمینان داد که شما به خاطر من، زیان نخواهید دید."
برادر قاری احمدالله، در پاسخ به این که آیا اکنون هم از برادرش نامه‌یی می‌گیرد؟ با خنده پاسخ می‌دهد:
" حالا زمان آن است که با هرکس تیلفونی صحبت کنیم."
اما رویداد دسامبر سال ۲۰۰۱ میلادی که گفته می‌شود قاری احمدالله را به مرگ کشانیده، چه‌سان بوده است؟
در گزارش مجلۀ هارپر در این باره آمده است که "امریکایی‌ها، برای ردیابی احمدالله، دست به دامان غلام محمدهوتک یکی از فرماندهان پیشین طالبان شدند."
آقای هوتک از احمدالله خواست تا در یکی از نشست‌های قومی در غزنی، حضور یابد و غلام محمد هوتک به احمدالله وعده داد که در این نشست، کریم خلیلی که اکنون معاون رییس جمهور است، نیز شرکت خواهد کرد؛ اما زمانی‌که احمدالله به آن‌جا رفت، فهمید که کریم خلیلی در این نشست نیست و این‌همه بهانه‌یی است، برای آماج قرار دادن او از سوی امریکایی‌ها.
همین بود که از محل فرار کرد؛ هرچند معاونش عبدالحق واثق که پسر کاکایش هم است، از سوی امریکایی‌ها، گرفتار شد."
یکی از همسایه های احمدالله، شخصی که خانه اش در این حمله آماج قرار گرفته بود، می‌گوید که در این حمله، شانزده تن کشته شدند که بیشتر شان، کودکان و بانوان بودند.
او گفته است، ما شنیدیم که دو طالب مسلح هم در این حمله، کشته شده اند؛ اما ملا طاها در خانه نبود و تنها برادر او کشته شد و در بارۀ این هم که دو طالب کشته شده، هیچ شواهدی در دست نیست.
یک فرمانده پیشین طالبان به نام عارف‌شاه جهان می‌گوید که پس از این رویداد، چند بار به تیلفون ستلایت احمدالله تماس گرفته؛ اما پاسخی دریافت نکرده است.
هرچند رسانه‌های غربی گزارش کرده اند که قاری احمدالله هم در این خانه، کشته شده است.
چنانکه یکی از این گزارشها را، اسوشیتدپرس در تأریخ ۳۱ دسمبر ۲۰۰۱ پخش کرد.
در این میان، نعیم می‌گوید که آنان هیچ مراسم جنازه‌یی برای برادرش نگرفته اند و گزارشها را در اینباره نادرست می‌داند؛ در حالی که در پایگاه‌های انترنتی وابسته به طالبان در این باره، چیزهایی نگاشته شده است.
با این هم، پرسش اینجاست که چرا ده سال پس از این رویداد، برادر قاری احمدالله اجازه می‌یابد تا آزادانه
خبر زنده بودن برادرش را فاش سازد؟ قاری احمدالله که اکنون شاید در حدود ۴۷ سال سن داشته باشد، بافاش ساختن این موضوع، در جستجوی چه چیزی است؟ از سویی هم با پخش خبرزنده بودن این عضو کلیدی گروه طالبان، پرسشی مطرح می‌شود که چرابرنامه‌ها برای آماج قرار دادن سران این گروه در افغانستان، همواره به بن‌بست‌ها انجامیده اند و برعکس در پاکستان، همواره رهبران کلیدی طالبان پاکستانی که ضد دولت آن کشور فعالیت دارند، از پا در آمده اند. درحالیکه دربارۀ طالبان افغانستان گفته می‌شود که بسیاری از سران شان که نام‌های شان در فهرست سیاه سازمان ملل متحد نیز درج است، در مرزها میان افغانستان و پاکستان پنهان هستند و ظاهرن تلاشی برای از میان برداشتن آنان، صورت نگرفته است.
این‌هم نام‌های شماری از این سران طالبان که مشمول فهرست سیاه سازمان ملل متحد هستند و بربنیاد
گزارشها، در مرزهای میان افغانستان و پاکستان فعال هستند.
"عبدالباقی بصیر اول‌شاه"، والی خوست و پکتیا، در رژیم طالبان
"محمد‌رسول ایوب"، والی نیمروز، در رژیم طالبان
"شهاب‌الدین دلاور"، معاون دادگاه عالی، در رژیم طالبان
"دوست‌محمد"، والی غزنی، در رژیم طالبان
"نیک‌محمد دوست‌محمد"، معین وزارت تجارت، در رژیم طالبان
"سید‌محمد حقانی"، رییس ادارۀ امور، در رژیم طالبان
"هدایت الله"، معین وزارت ترانسپورت، در رژیم طالبان
عبدالرحمان احمد هوتک، معین فرهنگی وزارت اطلاعات و فرهنگ، در رژیم طالبان
"جان‌محمد مدنی اکرام"، کاردار سفارت افغانستان در امارات متحد عرب، در رژیم طالبان
"عبدالرزاق آخندلالا آخند"، وزیر امور داخله و فرمانده پولیس کابل، در رژیم طالبان
"ضیاالرحمان مدنی"، والی لوگر، در رژیم طالبان
"عبداللطیف منصور"، وزیر زراعت، در رژیم طالبان
"الله‌داد مطیع"، وزیر انکشاف دهات، رییس بانک مرکزی و رییس شرکت آریانا، در رژیم طالبان
"محمد‌الله مطیع"، وزیر کار و امور اجتماعی، در رژیم طالبان
"مطیع‌الله"، رییس گمرک کابل، در رژیم طالبان
"عبدالکبیر محمدجان"، معین وزارت اقتصاد و والی ننگرهار، در رژیم طالبان
"عبدالله حماد محمدکریم"، جنرال کنسول رژیم طالبان در کویته
"محمد یعقوب"، رییس خبرگزاری باختر، در رژیم طالبان
"امیر خان متقی"، وزیر معارف، در رژیم طالبان
"عبدالحی مطمین"، رییس اطلاعات و فرهنگ کندهار و سخنگوی طالبان، در رژیم طالبان
مالک نورزی
"عبدالمنان نیازی"، والی کابل و بلخ، در رژیم طالبان
"محمد ابراهیم عمری"، معین وزارت امور سرحدات، در رژیم طالبان
"سعدالدین سید"، معین وزارت کار و امور اجتماعی، در رژیم طالبان
"عبدالولی صدیقی"، جنرال کنسول رژیم طالبان در پشاور
"سید احمد شهید خیل"، معین وزارت معارف، در رژیم طالبان
"اخترمحمد منصورشاه محمد"، وزیر ترانسپورت، در رژیم طالبان
"شمس الدین"، والی وردک، در رژیم طالبان یک مقام امنیتی که خواست نامش فاش نشود، بر یافته‌های پیشین شان، مبنی بر کشته شدن قاری احمدالله در سال ۲۰۰۱ میلادی تأکید ورزید.