هرچه به زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نزدیک تر می شویم لحن نامزدها و معاونین آنها نسبت به یکدیگر شدیدتر می شود و از آن دوستی های پیش کمتر یاد می گردد.
این روزها در کنار کمپاین انتخاباتی نامزدها، مطالبی نیز از سوی نامزدها و معاونین آنها گفته می شود که حاکی از رقابت جدی دو گروه پیش رو در این رقابت دارد یعنی گروه داکتر عبدالله و اشرف غنی احمدزی.
در آخرین این رجز خوانی ها، شنیده شده است که جنرال عبدالرشید دوستم معاون اول جناب اشرف غنی گفته است که در صورت عدم پیروزی و احتمال تقلب در انتخابات، طرفداران خود را دعوت به تظاهرات و بر هم زدن نتیجه انتخابات خواهد کرد.
وی همچنین مدعی شد که به هیچ کسی اجازه نمی دهیم تا در انتخابات دست به تقلب بزند زیرا در صورت عدم وجود تقلب این گروه ما می باشد که با محبوبیت فراوان در بین مردم و عرصه های سیاسی و اجتماعی بیشترین میزان آرا را به خود اختصاص داده است.
جنرال دوستم که تا پیش از این مخالف آمریکا محسوب می شد نیز طی سخنان اظهار داشت: در صورت پیروزی جناب اشرف غنی پیمان امنیتی با آمریکا امضا می شود، زیرا تمویل قوای امنیتی بدون همکاری جهانی عملی نیست. این قرارداد مستلزم 5/36 میلیارد دالر کمک برای تجهیز و تعلیم نیروهای امنیتی ما است که برای ده سال آینده به آن نیاز داریم.
از سوی دیگر داکتر عبدالله نیز با طرح کردن سخنان مشابه اذعان داشت به جز خودش هیچ برنده دیگری در انتخابات ریاست جمهوری افغانستان وجود نخواهد داشت، مگر اینکه تقلبی صورت بگیرد.
وی مدعی است که برنده انتخابات، جناح مجاهدین به ریاست خودش می باشد که به مبانی، ارزش‌ها و اعتقادات اسلامی گرایش دارد و ملت افغانستان نیز بیشترین استقبال را از این جناح داشته است زیرا اکثر مجاهدین و مردم دین دوست با داکتر عبدالله همراه هستند.
اما درباره بحث تقلب که بسیار گسترده است باید گفت: کارت‌های رای‌دهی و برگه‌هایی که باید برای انتخابات توزیع شوند به تعداد بسیار زیاد چاپ و توزیع شده‌اند. این کارت‌ها و برگه‌ها در بین اقشار مختلف مردم در شهرها و روستاهای سراسر کشور توزیع شده و این توزیع مسلما بدون چالش نبوده و نخواهد بود.
در هر صورت تقلب در این دوره از انتخابات را می‌توان در ابعاد مختلف مورد بررسی قرار داد. یکی از احتمالات موجود این است که تعداد زیادی از کارت‌ها و ورقه‌های رای‌دهی توزیع شده ممکن است با پول و یا امثال آن مورد معامله قرار گرفته و خرید و فروش شوند. احتمال دیگر این است که مساله تقلب، بعد از جمع‌آوری آرا و در درون کمیسیون شمارش آرا مطرح شود و در این مرحله تقلبی صورت بگیرد. در زمان جمع‌آوری آراء از ولسوالی ها و انتقال آنها به پایتخت نیز امکان وقوع تقلب وجود دارد.
که طرح این موضوع از سوی کسی که در دور پیشین انتخابات، توانست آرای مساوی با کرزی را به دست آورد و بارها گفته است که تقلب باعث پیروزی کرزی شد، بدون دلیل نیست.
ذکر یک نکته دیگر هم ضروری است آن هم اینکه: امضای قرارداد امنیتی به دنبال انعقاد یک پیمان استراتژیک میان آمریکا و افغانستان مطرح شده است. بحث کلیات پیمان استراتژیک که در دوران ریاست جمهوری کرزی میان وی و رییس جمهور آمریکا به امضا رسید به خودی خود یک ننگ تاریخی برای افغانستان به حساب می‌آید.
و اینک که بحث جزییات این پیمان باقی مانده و گوشه‌ای از آن به امضای قرارداد امنیتی اختصاص دارد کرزی از امضای این مقدار باقی مانده خودداری کرده است تا برای بحث انتخابات از آمریکا باج‌خواهی کند. به این معنی که کرزی و طرفدارانش زمانی نسبت به امضای قرارداد امنیتی اقدام می‌کنند که آمریکا نیز متقابلا بپذیرد که راه پشتیبانی از تیم کرزی و حامیانش در انتخابات ریاست جمهوری را در دستور کار خود قرار دهد.
لذا با قاطعیت می‌توان اعلام کرد قداستی که کرزی به خاطر امضا نکردن قرارداد امنیتی برای خود تراشیده، واقعیت ندارد و بیشتر یک سیاست برای پیروزی در انتخابات جاری است. بر همین اساس، متاسفانه تقریبا همه کاندیداها و یا بیشتر آنان برای اینکه بتوانند آرای بیشتری را از آن خود کنند و یا حمایت آمریکا را در کنار خود داشته باشند امضای پیمان امنیتی را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار داده‌اند.
نکته مهم دیگر در خصوص پیمان امنیتی این است که چه کرزی نسبت به امضای پیمان امنیتی اقدام کند و چه امضای پیمان را به سایر کاندیداها بسپارد در هر دو صورت آمریکا راه خود را می‌رود و اراده خود را به افغانستان تحمیل می‌کند؛ زیرا کرزی پیش از این بخش عمده‌ای از پیمان استراتژیک را با آمریکا منعقد کرده و امضای قرارداد امنیتی موضوعی است که خواسته یا ناخواسته باید از سوی افغانستان به امضا برسد.