نقطه پایانی ناتو همان نقطه آغاز بود

نقطه پایانی که ناتو از آن دم می زد همان نقطه آغاز بود، همان امنیت و ثبات نسبی که نیروهای خارجی به سرکردگی امریکا مدعی بودند برای افغانستان تحفه آورده اند زیر رقابت و تقابل لجام گسیخته افراط گرایی و دین زدگی غربی از هم می پاشد تا بازهم کشور رنگ امنیت به خود نبیند

کمی پس از خروج نیمی از نیروهای خارجی مستقر در افغانستان و تغییر کاربری نیمی دیگر از نیروهای باقی مانده در خاک کشور از نظامی به تعلیمی، صدای پای حضور انواع و اقسام گروهک های تروریستی در ولایات جنوب شرقی به گوش می رسد.

ولایات جنوب شرقی افغانستان و برخی دیگر از ولایات همجوار آنان از هلمند تا زابل و پروان درحالی رنگ و بوی داعش به خود گرفته اند که اتباع کشورهای عربی، تاجیکستان، ازبکستان، پاکستان، چچن و افغانستان در میام فعالیت کنندگان تبلیغاتی و کمک های مردمی به چشم می خورند.

گرچه احتمال حضور شبه نظامیان افراطی دولت اسلامی عراق و شام موسوم به داعش در افغانستان وجود داشت اما حضور به یکباره دسته دسته افراد مسلح از کشورهای مذکور با سلاح های نیمه سنگین و همراه با خانواده هایشان در نقاط مختلف هلمند و زابل قابل تامل است.

امکان حضور بی سر و صدا و بدون ممانعت و جلب توجه خانوارهایی غیر افغانستانی و کاملا مسلح، گذشتن از مرز، مستقر شدن در مناطق زیر نظر و سپس اقدام به جلب کمک های مردمی، تبلیغات برای داعش و سپس اغتشاش در ولسوالی ها غیر قابل اغماض است.

در واقع نقطه پایانی که ناتو از آن دم می زد همان نقطه آغاز بود، همان امنیت و ثبات نسبی که نیروهای خارجی به سرکردگی امریکا مدعی بودند برای افغانستان تحفه آورده اند زیر رقابت و تقابل لجام گسیخته افراط گرایی و دین زدگی غربی از هم می پاشد تا بازهم کشور رنگ امنیت به خود نبیند.

نیروهای امنیتی درحالی به زعم خود آماده باش کامل برای دفع هرگونه خطر احتمالی و عکس العمل آنی نظامی گروهک های تروریستی هلمند و زابل گرفته اند که علاج واقعه قبل از وقوع باید می شد تا مردم ملکی متحمل تلفات جانی و مالی و روانی از این درگیری ها نشوند.

گرچه طالبان تاکنون به این افراد ملحق نشده و مخالف حضور و فعالیت آنان در افغانستان هستنند اما نقطه سر خط با نوع دیگری از تروریسم دیکته شده نمی تواند بدون دسیسه مسوولان امنیتی و یا غفلت غیر مسوولانه در سرحدات بوده باشد. از این رو تقابل نظامی با صدها خانوار مسلح نه راه حل منطقی و نه جبران کننده زمینه جابجایی مخالفان مسلح در ولسوالی ها است.