به گزارش خبرگزاری فارس، اردیبهشت ماه سال جاری بود که ژنرال مارتین دمپسی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا درباره «عواقب وحشتناک» مداخله نظامی در سوریه هشدار داد و تصمیم‌گیری درباره مسلح کردن مخالفان سوری را زودهنگام توصیف کرد.
اما هنوز دو ماه از این هشدار قاطعانه نگذشته بود که ژنرال دمپسی بار دیگر وارد صحنه شد و این بار سخنانی بر زبان آورد که در تضاد کامل با موضع‌گیری پیشین وی قرار داشت. او در جمع اعضای کنگره آمریکا اعلام کرد مقامات واشنگتن در حال بررسی دخالت نظامی مستقیم در سوریه و حمله به برخی اهداف در این کشور هستند!
وی افزود: مسئله حمله نظامی به سوریه امری است که در حال حاضر برای رایزنی و مشورت به نهادهای متخصص در دولت آمریکا ارائه شده است.
این اظهارات دمپسی در پی آن ایراد شد که اعضای کنگره آمریکا، دولت اوباما را به خاطر «عدم تلاش بیشتر برای پایان دادن به درگیری‌های سوریه» در بیش از دو سال گذشته، تحت فشار قرار داده‌اند.
اما نکته اینجاست که چرا بعد از دو سال، آمریکایی‌ها در این مقطع به فکر مداخله نظامی در سوریه افتاده‌اند؟ چرا در حالی که چند ماه از اتهام‌زنی غرب به نظام سوریه مبنی بر استفاده از تسلیحات شیمیایی می‌گذرد، باراک اوباما «ماه گذشته» اعلام کرد، حکومت بشار اسد با استفاده از سلاح شیمیایی علیه مخالفان از «خط قرمز»ی که این کشور برای دخالت نظامی در سوریه در نظر گرفته، عبور کرده است؟
علت این چرخش را می‌توان در دو رخداد جست‌وجو کرد. نخست وجود اختلاف میان مخالفان سوری است که اوج آن در انتخاب رئیس جدید ائتلاف مخالفان سوری در خارج از این کشور و نیز ترور یکی از فرماندهان گروه موسوم به ارتش آزاد سوریه به دست گروه دیگری موسوم به دولت اسلامی عراق و شام نمود پیدا کرد.
این موارد در کنار شکست‌های پی‌در پی آنها از ارتش سوریه موجب تضعیف شدید آنها و تقویت موضع اسد شده است. پیشروی‌های ارتش سوریه در پاکسازی مناطق تحت کنترل شورشیان از جمله القصیر به اندازه‌ای چشمگیر بوده است که حتی برخی از سرسخت‌ترین دشمنان او نیز اذعان کرده‌اند، موقعیت او نسبت به ماه‌های قبل بهتر شده است.
اما عامل دیگری نیز در ماجرای تغییر موضع آمریکا برای گفتن از دخالت نظامی در سوریه دخیل بوده است و آن جا خالی کردن برخی از متحدان آن بوده است. انگلیس و فرانسه که از اواخر سال گذشته همه عزم خود را برای لغو تحریم تسلیحاتی معارضان سوری از سوی اتحادیه اروپا جزم کرده بودند و حتی تهدید کرده بودند در صورت نادیده گرفته شدن درخواست‌شان، به طور یکجانبه وارد عمل می‌شوند، اکنون از موضع پیشین خود عقب نشسته‌اند آنهم درست مدت کوتاهی بعد از آنکه اعضا اتحادیه اروپا به لغو تحریم ارسال سلاح به شورشیان نظر مثبت دادند.
هر کدام از آنها (فرانسه و انگلیس) نیز بهانه‌ای برای عقب‌نشینی خود داشتند. به عنوان مثال، روزنامه دیلی‌تلگراف به نقل از منبعی نزدیک به دفتر نخست وزیر انگلیس نوشت، دیوید کامرون از ارسال سلاح برای مخالفان دولت سوریه و دخالت بیشتر در این کشور منصرف شده است.
ظاهرا این تصمیم پس از آن اتخاذ شد که جمعی از فرماندهان نظامی شورای امنیت ملی انگلیس به کامرون نسبت به نگرانی‌های موجود در مورد قدرت ارتش سوریه و تبعات دخالت بیشتر در این کشور هشدار داده‌اند.
این فرماندهان نظامی به نخست وزیر انگلیس هشدار داده‌اند با قدرتی که ارتش سوریه دارد، ارسال تسلیحات و موشک های سبک برای مخالفان، مشکلی را در سوریه حل نمی‌کند. علاوه بر این، دغدغه فزاینده‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه تسلیحات ارسالی به سوریه به جای آنکه به مخالفان میانه‌روتر برسد، به دست گروه‌های افراطی بیفتد که همین امر می‌تواند اثر عکس دهد و امنیت انگلیس را در معرض تهدیدی بلندمدت قرار دهد.
همزمان نیز دولت فرانسه اعلام کرد، به مخالفان سوریه هیچ نوع سلاح سبک و یا سلاح سنگین نخواهد داد و کمک‌های این کشور تنها به تجهیزات غیرکشنده محدود خواهد شد. ظاهرا علت تصمیم فرانسوی‌ها نیز مشابه انگلیسی‌هاست. دولت فرانسوا اولاند از مخالفان سوریه خواست تا تضمین‌هایی را ارائه دهند که ثابت کند سلاح‌ها و تجهیزات به دست گروه‌های تندرو در سوریه نخواهد افتاد.
شاید مجموع این عوامل بوده که آمریکایی‌ها را به فکر چاره‌ای البته از نوع تبلیغاتی انداخته تا با کوبیدن بر طبل جنگ از تاثیرات منفی موارد فوق بکاهند. باید منتظر ماند و دید با این شرایط آیا آمریکایی‌ها واقعا قصد به راه انداختن جنگی دیگر در خاورمیانه را دارند یا نه.